| 10.02.2008 09:32:25, Bibbi |
Hrossaræktarfélag Hornfirðinga keypti Blakk árið 1930 fyrir 1000 kr. Í maí 1933 var hann seldur Hrossaræktarfélagi Hrunamannahrepps fyrir 450 kr, og greiddi kaupandi allan kostnað af ferðinni. Einnig skildu Hornfirðingar lausir við að endurgreiða kaupstyrkinn frá BÍ er það fékk 1930. Árið 1938 var hann sendur til Hornafjarðar í skiptum fyrir Bráinn 144. Árið 1939 fótbrotnaði hann í girðingu hrossaræktarfélagsins og var drepinn.
Sýningar:
1930 Meðalfell - I verðlaun. Eigandi: Valdimar Stefánsson, Árnanesi. Stærð: 146 cm
Lýsing: Fríður, harður, reistur, réttur, ágætlega settir fætur og réttir
1933 Meðalfell - II verðlaun fyrir afkvæmi. Eigandi: Hrossaræktarfélag Hrunamannahrepps.
1933 Laxárbrú - I verðlaun. Eigandi: Hrossaræktarfélag Hrunamannahrepps.
1937 Laxárbrú - I verðlaun. Eigandi: Hrossaræktarfélag Hrunamannahrepps.
Niðjar Blakks frá Árnanesi (Árnanesstofninn) hafa náð mikilli útbreiðslu víða um landið, aðallega í Skaftafellssýslum og á Suðurlandsundirlendi, bæði vegna dvalar Blakks sjálfs í Árnessýslu, en einnig fyrir tilverknað sona hans og sonarsona, aðallega Skugga frá Bjarnanesi og sona hans. Í Borgarfirði gætir mjög áhrifa Skugga frá Bjarnanesi og sona hans. Í Norðurlandi breiddist þessi stofn mjög um Skagafjörð og Eyjafjörð vegna Nökkva frá Hólmi og sona hans, einnig gætir áhrifa frá Blakk í dóttursyninum, Goða frá Álftagerði í Skagafirði. Afkvæmi Blakks voru með stærstu hrossum, fríðleikinn misjafn, að jafnaði varla talin fríð, eyrun nokkuð stór og útstæð. Hálsinn langur og reistur, en oft nokkuð djúpur og sver. Hlutföll sæmileg, fætur sterkir og endingargóðir, þótt nokkrar liðskekkjur sjáist, aðallega í afturkjúkuliðum. Taugakerfi þessara hrossa er gott, þau eru vitur, kjarkmikil og alvörugefin, fáskiptin við manninn, en vinna störf sin af hlýðni og hrekkleysi og draga ekki af sér. Viljinn er jafngóður, og talsvert kemur fram af hrossum með ofsafjöri, stundum með skapofsafjöri, og sækja þau það í formóðurina, Óðu-Rauðku frá Árnanesi Nr. 2, sem er eitt annálaðasta fjörhross í þessu landi og með afbrigðum kynföst, enda var mikil skyldleikarækt notuð með afkomendur hennar. Þetta eru fjölhæf og liðug ganghross, þó bar nokkuð á víxluðum afkvæmum Blakks, sem bæði höfðu brokk og skeið, en Skuggi frá Bjarnanesi og Nökkvi frá Hólmi laga þar vel um, því að afkvæmi þeirra eru sniðföst í bezta lagi. Hreyfingar einkennast að öðru leyti af mikilli drifaferð á tölti, en fremur lágum fótaburði, stundum til lýta. Blakkur hefur reynzt kynfastur og hefur sett svipmót sitt á hrossaættir hvarventa þar, sem niðjar hans hafa verið notaðir til undaneldis. (GB Æ&S)
Bráinn er eign Hrossaræktarfélags Hornfirðinga, en er hjá Hrossaræktarfélagi Hrunamannahrepps í hestaskiptum, í eitt ár. Er sú ástæða til þess, að fyrir nokkrum árum átti Hrossaræktarfélag Hornfirðinga tvo prýðilega kynbótahesta, þá Blakk frá Árnanesi og Bráinn frá Dilksnesi, og voru þeir frændur. Þá þegar voru mjög skiptar skoðanir utn, hvor hesturinn væri betri gripur, og varð þessi skoðanamunur svo ríkur, að aðilar deilunnar viðurkenndu ekki nerna annan hestinn góðan, en allmargir stóðu utan við deiluna og viðurkenndu báða hestana sem «óða gripi, og báðir höfðu þeir hlotið I. verðl. á héraðssýningum. Þá þrengdi nokkuð að fjárhag félagsins, svo að ráði varð vorið 1933 að selja annan hestinn, og varð Blakkur fyrir því, og keypti þá Hrossaræktarfélag Hrunamannahrepps hann. Eftir þetta urðu unnendur Blakks svo óánægðir, að óttast var um að félagið myndi rofna,, og varð þá að ráði, til að geðjast báðum aðilum nokkuð, að fá hestaskipti eitt eða tvö ár. Nú er það svo urn þessa tvo prýðilegu hesta, eins og Njörð og Skaða, að þeir ”búa nú næturnar níu við sjó og níu við jöklana hvíta”. (TA, Búnaðarrit 1939.
|
